Hoeven op reis
Iedereen die ooit op trektocht is geweest, kent het moment: een prachtig pad door het bos, grind onder je voeten, en dan ineens begint je paard gevoelig te lopen. Of erger nog: een ijzer kwijt op een rotspad, en nog 15 kilometer te gaan. Het zijn precies die momenten waarop je beseft dat hoefzorg onderweg geen bijzaak is – maar absolute noodzaak.
Je komt er pas achter als het misgaat...
In Nederland lopen veel paarden prima blootsvoets, zelfs op lange buitenritten. Maar zodra je het erf verlaat voor een meerdaagse tocht in heuvelachtig, stenig terrein, verandert het spel. Slijtage gaat sneller dan groei, ondergrond is ruwer, en je paard krijgt te maken met nieuwe belasting. Als je daar pas achter komt tijdens de rit, ben je te laat. Daarom is voorbereiding alles – zeker als het op hoeven aankomt.
Wat zijn de risico’s?
Zonder goede hoefbescherming of monitoring loop je het risico op:
Overmatige slijtage, met als gevolg gevoeligheid of zelfs kreupelheid.
Uitglijden op asfalt of stenen, zeker bij afdalingen.
Hoefwandschade bij verloren ijzers.
Drukplekken of irritatie bij slecht passende hoefschoenen.
Slechte grip in natte omstandigheden of sneeuw.
Daarbij geldt: wat in je thuisomgeving werkt, is niet automatisch geschikt voor een trektocht. Die ene hoefschoen die thuis perfect zat, kan ineens gaan schuiven op een steil bospad.
Wat zijn je opties?
Er zijn grofweg drie vormen van hoefbescherming voor op reis:
Conventionele ijzers – praktisch, betrouwbaar, maar niet zelf te vervangen.
Kunststf beslag (lijmen of nagelen) – flexibel en schokdempend, maar bij lijmen wel kwetsbaarder bij slechte applicatie.
Hoefschoenen – afneembaar, herbruikbaar, maar vereisen goede pasvorm en voorbereiding.
Zelf wissel ik afhankelijk van het seizoen en het terrein. Tijdens trainingsrust: voorijzers. Tijdens serieuze opbouw: vierkant op ijzers. Voor een meerdaagse buitenlandtocht: ijzers met pads en widia-nagels. Maar dat is mijn keuze – het gaat erom wat past bij jóuw paard, jullie training, en de omgeving.
Wat kun jij als eigenaar doen?
Train met bescherming vooraf. Test hoefschoenen op hoogteverschillen en bochten. Laat ijzers minstens een week vóór vertrek plaatsen.
Neem reservemateriaal mee. Denk aan reserve-ijzers of -schoenen, nagels, plakmateriaal en hoefverband voor nood.
Inspecteer dagelijks. Controleer na elke rit de hoeven op warmte, steentjes, beschadigingen of loszittend beslag.
Bereid je voor op noodscenario’s. Weet waar de dichtstbijzijnde hoefsmid zit. Bij twijfel: beter lopen dan forceren.
Kies veiligheid boven gemak. Laat je niet verleiden tot tweedehands schoenen “omdat ze er mooi uitzien” – pasvorm is alles.
Samen op pad, samen weer thuis
Op een trektocht moet je kunnen vertrouwen op je uitrusting – en op je paard. Hoefgezondheid is de basis van elke stap die je samen zet. Goed voorbereid de weg op gaan betekent dat je ook weer goed thuis komt. Dus: bekijk je opties, overleg met je smid, en kies wat past bij jullie avontuur.
Wat als het onderweg toch misgaat?
Ondanks alle voorbereiding kan er onderweg iets misgaan. Een ijzer kwijt, een kapotte hoefschoen, of plotselinge gevoeligheid. Wat dan?
Blijf kalm en stap af. Voorkom dat je paard nog meer schade oploopt door hem te dwingen door te lopen.
Inspecteer de hoef. Is er een wond, kneuzing, steentje of losse rand? Krab de hoef uit, reinig indien nodig, en bekijk of je het tijdelijk kunt ondersteunen.
Gebruik reservemateriaal. Met een reserve-hoefschoen, een extra (kunststof)ijzer of een noodverband (zoals Technocast of ducttape met gaas) kun je vaak een rit nog veilig afronden.
Kan het niet opgelost worden? Ga dan te voet verder. Dwing je paard niet door, zeker niet op harde of oneffen ondergrond.
Lukt het niet alleen? Bel een lokale hoefsmid of dierenarts als er twijfel is. Zorg dat je hun contactgegevens vooraf hebt opgeslagen of uitgeprint.
Controleer bij pauzes. Loop even om je paard heen: is alles nog intact, zitten de schoenen goed vast, geen zand onder de sluitingen?
Vergeet vooral niet te genieten
Trektochten zijn niet alleen een fysieke uitdaging, maar vooral ook een belevenis. Urenlang samen onderweg, door onbekend terrein, in het ritme van je paard – het is een unieke manier van reizen. Natuurlijk wil je alles goed geregeld hebben, maar verlies niet uit het oog waar het écht om draait: genieten van het landschap, van de stilte, van het vertrouwen tussen jou en je paard. De mooiste herinneringen ontstaan niet op de perfecte route, maar op de momenten waarop je samen de tijd vergeet. Dus adem diep in, kijk om je heen, geef je paard een aai over z’n hals en denk: we zijn op reis – en dit is precies waar we moeten zijn.